നിലാവിന്‍ നീലിമയില്‍

മന്ദഹാസം തൂകി നില്‍ക്കുമെന്‍-

കാമിനിയാം നിലാവെ..

പടരുന്ന എന്നിലെ ജ്വാലയില്‍-

കുളിര്‍പൊഴിക്കുക..

അന്ധമാം മിഴിയിലെ അന്ധവികാരങ്ങള്‍-

ഒഴുക്കിക്കളയുക.

എന്നിലെ പവിഴ മുല്ലമൊട്ടുകളെ-

തൊട്ടുവിടര്‍ത്തുക

ആ മധുര സുഗന്ധമാസ്വദിച്ചു-

നുകരുക

രാക്കിളിതന്‍ ഒളിപ്പാട്ടിനൊരു

ശ്രുതിമീട്ടി നില്‍ക്കുക

രാവിന്‍ വാര്‍മുടി വരിഞ്ഞുകെട്ടി

വദനപ്രസാദം പരത്തുക

പളുങ്കിന്‍ നീഹാര ബിന്ദുക്കളെ-

ഉണര്‍ത്തിടുക

മന്ദസമീരനെ മലരിന്‍ മണമോടെ-

മാടിവിളിക്കുക

താഴ്വാരത്തിന്‍ പുല്‍ത്തകിട്ടില്‍-

നീല മെത്തവിരിക്കുക

അതില്‍ അഴകില്‍ പുഞ്ചിരി-
മൊട്ടുകള്‍ വിതറുക
ഉഡുക്കളായുള്ളൊരീ ആഭരണങ്ങളും

ഉടയാടയുമെനിക്കേകുക

നയനം നിറയും നമ്രത-നിന്‍

നുണക്കുഴിയില്‍ നിറക്കുക

വരൂ,മരതകമേട്ടിലെ നിലാക്കിളികളായ്

വെള്ളി നീരാളം പുതച്ചിടാം

അര്‍ദ്ര നിലാവെ നിന്‍ നീലിമയിലെന്നെ

ആലിംഗനം കൊണ്ടുമൂടുക

ഒരു നിശാവൃഷ്ടിയായ് ചുംബനമഴ-

എന്നില്‍ പൊഴിച്ചിടുക

നിലാവെ,

അലിയട്ടെ നിന്നില്‍ ഞാന്‍..

തഴുകട്ടെ നിന്നെ ഞാന്‍..

അറിയട്ടെ നിന്ന ഞാന്‍..

പുലരുവോളം മായാതെ നീ..

പോകാതെ നീ.. നിലനില്‍ക്കു എന്നില്‍