സ്വം

കാറ്റുവന്നണച്ചിടാതെ കാക്കുന്നു-

യെന്നിലെ അണയാത്ത ദീപത്തെയിന്നും

ചകിതനായ് ജീവിതത്തിരയെണ്ണിയീ-

തീരത്തു മണല്‍ത്തരിപുല്‍കിനില്പൂ

ഇന്നെന്‍ ഹൃത്തിനെ രണ്ടായിമുറിച്ചിടാ-

ലെനിക്കൊരു ഭ്രാതാവിനെ പ്രാപ്യമൊ.

കഥകള്‍പറഞ്ഞിരിക്കാനും,കാലം

പാടുന്ന കവിതകള്‍ ഏറ്റുചൊല്ലാനു-

മെനിക്കൊരു ഭ്രാതാവിനെ പ്രാപ്യമൊ.

അമ്പരമുറ്റത്തിനിയുമലങ്കാരമില്ല-

യിന്നെന്‍ മനസും തീരവുമൊരുപോലെ.

അശ്രുകണങ്ങളാല്‍ മറ്റൊരാഴി-

തീര്‍ത്തിടുവനിനി ത്രാണിയുമില്ല

സ്വന്തമെന്തന്നറിയതെ,കേണു-

സോപാനസംഗീതം പാടിയെന്‍ മനസിന്‍-

നട തുറക്കട്ടെ ഞാനിന്നു,ദേവനെ

കണ്ടു കണ്‍പാര്‍ത്തു നിന്നിടട്ടെ.

ഞാനും പിന്നെ ഞാനും മാത്രമായിന്നു-

കൈകള്‍കോര്‍ത്തു ചുറ്റിനടന്നിടാമീ-

സ്വച്ഛന്ദ തീര പ്രദക്ഷിണവഴിയില്‍ -

കുറുകുന്ന പ്രാവുകള്‍ സാക്ഷിയായ്