രാജിക്കത്ത്

എൻ്റെ പ്രണയചക്രവാളത്തിൽ 

നിത്യവസന്തപ്രതീകമായൊരു  

ചുമന്ന പൂവുണ്ടായിരു;ന്നവിടെ- 

പരാഗിണിയായൊരു ശലഭമുണ്ട്   

പൂവ് കൊഴിയാതിരിക്കാനും, 

ശലഭം ആയുസ്സിനുവേണ്ടിയും 

അനന്തതയോടു കേണിരുന്നു. 

തേന്മഴയാൽ  ചുറ്റുമുള്ള ലോകം 

മധുര മനോഞ്ജമായിരുന്നു.

ഒന്നിൻ്റെയും പൂജ്യത്തിൻ്റെയും 

ലോകത്തിലേക്ക് ഞാൻ തള്ളപ്പെട്ടു 

അവിടെ   മുഴുവൻ ഒരേനിറമുള്ള 

പ്രകാശമാണ്; പൂവിൻ്റെ വൈകാരിക 

ഉദയാസ്തമനങ്ങൾ  നിശ്ചലമായ് 

ഈ ചക്രവാളസീമയിൽ 

പുലരിയും സന്ധ്യയും 

കറുപ്പിൻ്റെ മൂടുപടമണിഞ്ഞു. 

ഗഗനത്തിലെ  ശീല്കാരമേഘങ്ങൾ 

തണുത്തുറഞ്ഞുപോയി 

വിരലുകളാൽ ഞെരുങ്ങു-

ന്നക്ഷരങ്ങൾ പകരുന്ന ചിന്താഭാരം 

താങ്ങാതെ; കുളിരുപകരുന്ന- 

കണ്ണാടിക്കൂട്ടിലെയിരിപ്പിടം 

മുള്ളുകളായി തറച്ചു 

ഉടലിൻ്റെ ബാഷ്പാരേണുക്കളിലിനിയും 

മധുരം ബാക്കിയുണ്ടാം; ജീവൽത്തുടിപ്പിലെ 
കളഞ്ഞുപോയൊരെൻ പ്രണയമാനസത്തെ 
തിരികെവിളിക്കണം;പച്ചപുതച്ചൊരു 

ചുമന്നകലികയിൽ  നിന്നൊരു പൂവാകണം.

അതിനൊരു കത്ത് അനിവാര്യം..
അതിനൊരു കത്ത് അനിവാര്യം..

Respected Sir, 

I regret  to inform you of my resignation 

from my current position as Software Engineer...