കൂടെയെന്റെ
ആത്മാവും ഊര്ന്നു
ആത്മാവും ഊര്ന്നു
പോകയായ്..
ചിതറിക്കിടക്കുന്ന
നഗ്നപുഷ്പത്തിന്
സുഗന്ധവും
സുഗന്ധവും
എന്റെ കൂടെവന്നു
പാഴ്മരച്ചില്ലയില്
ഉറങ്ങിനിന്നിടും
പഴുത്തിലകളും
പഴുത്തിലകളും
കൂട്ടമായ് വന്നു
നിലാവിന്റെ
നിശബ്ദവലയമിക്കാറ്റില്
ചൂളം വിളികളായ്
ചൂളം വിളികളായ്
ഭേദിച്ചുപോയ്
തണുത്തഭൂമിതന്
മാറില്തെന്നി-
യാകാശം താണ്ടി
യാകാശം താണ്ടി
പായുന്ന കാറ്റേ
താഴേക്കു നോക്കൂ..
എന്റെ മെയ്ത്തടം
നിദ്രയില്ത്തന്നെ,
നിദ്രയില്ത്തന്നെ,
നിദ്രയില്ത്തന്നെ.
പ്രഭാതംവരെ
കാത്തുകിടക്കുമെന്
ദേഹത്തിലേക്കാത്മാവിനെ
ദേഹത്തിലേക്കാത്മാവിനെ
മടക്കിടുക.
ഉണരട്ടെ ഞാന്
ആ പുലരിയില്
വീണ്ടുമാക്കാറ്റായ്
വീണ്ടുമാക്കാറ്റായ്
എന്നെ ചുറ്റിനടക്കൂ..
നന്നായിട്ടുണ്ട്
ReplyDeleteആശംസകള്
കവിത വായിച്ചു
ReplyDeleteആശംസകള്
കാറ്റ്
ReplyDeleteഒരു കുളിര്ക്കാറ്റ്
ReplyDeleteകുളിർതെന്നലിൽ പരന്നസുഗന്ധം ...
ReplyDeleteആസ്വദിക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്...
ആശംസകൾ..
Nannayitunt
ReplyDelete