ഏകാകിനി

മൃദുരാഗം വനികയിൽ ലയമായ്

ഹരിതാഭം മിഴികളിൽ സ്വരമായ്..

      മധുരമാം ലഹരിയിൽ മനമിതാ

      ധരണിത൯ മാറിൽ ഉലയുന്നൂ..

ഹ്രസ്വമാം ജഗത്ജീവിതം

പുല൪വെയിൽ നുണയുന്നു..

      നിഴലുകൾ നീളയായ് മെല്ലേ

      സന്ധ്യത൯ കരളിൽ അലിയുന്നൂ..

നിലാവിന്റെ മദഗന്ധമൊഴുകിയ

രാവുകൾ നിശബ്ദമായ്..

      നീ൪മിഴിപീലികൾ അലയുന്നു..

      സ്മൃതിവേലികൾ തഴുകുമ്പോൾ

മറയുന്ന സംക്രാന്തി പുഷ്പങ്ങളായ്

ചിരികൾ പൊഴിച്ചിട്ടു-

സ്വച്ഛന്ദ രാവുകൾ അന്യമായ്..

       "വിദൂരം വീണ്ടും വിജനമായ്"