ഗന്ധമണയും നേരം
കാത്തിരുന്നു നിന്‍ ശബ്ദവീചികളെ-
യീ,തത്തകൊഞ്ചല്‍ പോലെ
തിരിയണഞു നിന്നൊരാ വിളക്കി-
നരികെ നിന്നും ഞാനകലവെ.
തിരികെവരാന്‍ കൊതിക്കുമ്പൊളും
തിരികെനോക്കുവനെന്‍ അയനമനുവദിച്ചീലാ
എത്രരാത്രികളിലെന്‍ മനസിലെ
നേത്രതന്തുവിനെയുണര്‍ത്തി നീ-
രചിച്ച മധുര സ്നേഹഗാനമിന്നു-
വാചാലമാകുവാന്‍ മാത്രമായ്
അടര്‍ന്നു വീണൊരീ മുന്തിരിമുത്തിനെ
പടര്‍ന്ന വള്ളിയില്‍ ചേര്‍ത്തുവച്ചിടുമൊ
ക്ഷാമമില്ലെന്നും നിന്‍ കണ്ണീര്‍ത്തുള്ളിക്കു
സമമെന്‍ മനസുമെരിയുന്നീച്ചിതയില്‍
വീണ്ടും മുഴങ്ങീടുമോ നിന്‍ മണിനാദം
വണ്ടിനെ പോലെയെന്‍ ചെവിയില്‍ മൂളീടുമോ
മറക്കാന്‍ കഴിയാത്തൊരോര്‍മ്മയായ്
തറച്ചുപോയ് നിന്‍ സ്നേഹശബ്ദവീചികളെന്നില്‍
Good one
ReplyDelete