വീര്യം കെടുത്താത്ത പോരാളി

ജീവനൂറ്റം വരെ ജ്വലിക്കുന്നു രക്തം 

അമ്മേ, നിനക്കായ് പൊടിയുന്നീ രക്തം 

അടരുന്ന കണ്ണീരിനറ്റം വരെ 

കത്തിപ്പടരുന്നീ മാതൃസ്നേഹം 

സ്മരണതന്‍ വേരുകള്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങുമ്പോഴും 

 പുണ്യസ്മരണയായ് നിന്ന ജനനി 

കുമ്പിട്ടുനിന്നെന്‍ ശിരസ്സെങ്കിലും 

വീര്യം കെടുത്താത്ത പോരാളി ഞാന്‍ 

സൃഷ്ടിയില്‍ പൂവിട്ടീ ധരണിയില്‍ വാര്‍ത്തൊരു

ചെന്താരകമാണെന്‍ മനസ്സ് 

മതമല്ല,സ്നേഹം വളര്‍ത്തിയ മണ്ണിന്‍റെ- 

കാവലായ് മാറിയ സൂര്യനും ഞാന്‍ 

മറുവാക്കുമിണ്ടാതെ നന്ദിയോതുന്നു ഞാന്‍ 

എല്ലാവരെയും നമസ്കരിക്കുന്നു ഞാന്‍ 

കാഹളം മുഴങ്ങുന്നെങ്കിലും നാടിന്‍റെ-

ത്രാണനം പേറുവാനയില്ലെനിക്കും

അമ്മയോടിന്നു ഞാന്‍ മാപ്പുചൊല്ലുന്നു 

നിങ്ങളോടിന്നു ഞാന്‍ മാപ്പുചൊല്ലുന്നു 

കുമ്പിട്ടുനിന്നെന്‍ ശിരസ്സെങ്കിലും 

വീര്യം കെടുത്താത്ത പോരാളി ഞാന്‍

ചിത്രം : ഗൂഗിള്‍

തിരികെ..

പ്രാര്‍ത്ഥനപ്പൂക്കള്‍ പൊഴിഞ്ഞ യാമത്തില്‍
മിഴിനീര്‍ വാര്‍ന്നൊരീ കവിള്‍തടത്തില്‍
സ്നേഹത്തിന്‍ കൈവിരല്‍ തലോടലുമായ്
പ്രിയനെന്‍ ചാരത്തണഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്‍

തിളങ്ങുന്ന മുള്ളുവേലിച്ചരടില്‍ നീയെന്‍
ഭാരതാംബയെ കാവലായ് കാത്തിടുമ്പോള്‍
അര്‍ദ്രമായ് ഞാനെന്‍ പുണ്യമാം താലിച്ചരടില്‍
പിടിച്ചുരുവിടുന്നു ഇടറിയ പദധ്വനികള്‍

വെടിയൊച്ചമുഴങ്ങുന്ന വേളയിലെന്‍ മനതാരില്‍
ഹൃദയം ചെണ്ടമേളം മുഴക്കുന്നു..
എങ്ങനെയുണ്ണും ഞാന്‍ എങ്ങനെയുറങ്ങും ഞാന്‍
എല്ലാം പാതിവഴിക്കുപേക്ഷ കാട്ടിടുന്നു.

എവിടെയാണെങ്കിലും അങ്ങെന്‍ മാനസരാജ്യത്തിന്‍
സര്‍വ്വസൈന്യാധിപനായ് വാഴിടുന്നു.
മഹത്വംനിറഞ്ഞ മുഖമോര്‍ത്തിടുമ്പോള്‍
അഭിമാനപാരവശ്യം പൂണ്ടു അവേശയാകുന്നു.

"തിരികെയെത്തിടാം" എന്നോതിയാത്രയായനാള്‍
സ്നേഹത്തിന്‍ "സല്യൂട്ട്"  -

ചുംബനമായ് പൊഴിച്ചുപോയ്

വീണ്ടും ഒരു "തിരികെ"
സ്വാര്‍ത്ഥതയല്ലാത്ത മോഹമല്ലിത്..
"വീണ്ടും ഒരു തിരികെ"
കണ്ണിലെ നിശാപുഷ്പത്തെ പാതിവിടര്‍ത്തി
ഞാന്‍ കാത്തിരിപ്പൂ....
വീണ്ടും തീരികെ വരാന്‍....