സ്ത്രീ

തേങ്ങുമീ നോവിൻ്റെ  തീരങ്ങളിൽ

പുഞ്ചിരി തൂവുന്ന പൂവാണു നീ.

തേടുമീ സ്നേഹത്തിൻ ആഴങ്ങളിൽ

വിരിയുമീ മഴവില്ലിൻ അഴകാണു നീ.

നീറുമീ ഭൂവിൻ്റെ ഉൾക്കാമ്പിനുള്ളിൽ

ജ്വലിക്കുന്ന ജ്വാലാമുഖിയാണു നീ

ഈശ്വരൻ അലിയുന്ന സത്വത്തിനുള്ളിൽ

സാകൂത ശക്തിയാം പ്രകൃതി നീയും

ആർദ്രമാം മനസ്സിൻ്റെ ശിഖരത്തിലെന്നും

ചുരത്തുന്ന പാലിൻ്റെ മധുരമോ നീ

മാതൃത്വ ഭാവത്തിൽ സ്വരരാഗധാരയിൽ

ശ്രുതിയിടും തമ്പുരു തന്ത്രിയോ നീ

നിന്നിലേ നിനവിൻ്റെ സഞ്ചാരപാതയിൽ

നീളുമീ ജീവൻ്റെ പരിണാമവും

എന്തിനീ കാലത്തിൻ കവചത്തിനുളളിൻ

വിതുമ്പിടും നാരിയായ് മാറുമോ നീ